Mensen falen en zo falen overheden die door mensen bemand worden ook. Dit is menselijk en het blijft meestal onder de pet of in de doofpot, tenzij het een ramp tot gevolg heeft. Stel je fietst elke dag door het Amsterdamse Vondelpark op weg naar je werk. Daar aangekomen pak je op een dag de Metro die door een collega tijdens haar terreinreis van Alkmaar naar Amsterdam is meegenomen. Hierin lees je dat gisteren een moord heeft plaatsgevonden in het Vondelpark, op dezelfde dag dat jij door het Vondelpark bent gereden, en geloof het of niet op exact hetzelfde tijdstip notabene. Dit wordt eng!
Getuige verschillende oogverslagen was het een moord van het gruwelijke soort. Verkrachting met afgehakte lichaamsdelen. Deze lagen verspreid in de bossages, hapklaar voor de honden die het park dagelijks frequenteren. Het verhaal gaat verder. Een nietsvermoedende bejaarde vrouw liet, zoals elke ochtend, haar kleine Pekineesje uit in haar geliefde Vondelpark. Ze woonde er vlakbij. Haar man was twee jaar geleden onverwachts heengegaan in zijn slaap. Vrienden hadden haar geadviseerd een hondje te nemen. Voor de sociale contacten: ‘dan moet je de deur uit’. Het valt niet mee om alleen te moeten leven na een fantastisch huwelijk van meer dan vijftig jaar. Poki was een gezellig diertje en ze genoot er dan ook van. Zij had vele nieuwe contacten gelegd.
Op de bewuste ochtend van de gruwelijke moord liep Poki opeens weg en een beetje ongerust zochten haar oude ogen spiedend de bosjes af. Ze had net een nieuwe bril met drie soorten waarnemingsvelden en ze wist even niet meer welk veld voor welke afstand gold. Lastig die moderne dingen, maar ze mocht de glazen, vreselijk duur trouwens, teruggeven als het na twee maanden niet zou lukken. Enigszins duizelig door het gedraai van haar hoofd zag ze tot haar grote schrik Poki met een reusachtig bot een bosje uitkomen. ‘Poki’! Mensen die haar hoorden roepen kwamen naar haar toe en kort nadat ze met Poki totaal overstuur naar huis werd gebracht liepen er tientallen mannen met witte overalls door de bosjes.
Kwastje hier, schuimrubbertje daar, grote en kleine plastic zakken, schijnwerpers, vloeistoffen en poeders, een met roodwit lint afgezet terrein en CSI Amsterdam is een feit. Na gedane arbeid is het goed toeven op het forensisch lab waar het koffieapparaat, nog oude stijl, gebroederlijk naast de cup a soup machine staat. Op deze plek, het hart van het forensisch lab, worden verreweg de meeste conclusies gertrokken die dan later weer door het Openbaar Ministerie als feiten worden gepresenteerd om de daders in het gevang te krijgen. Ook kan het wel eens zo zijn dat de gegevens door allerlei randverschijnselen gemanipuleerd moeten worden. Immers het blijkt nogal eens dat de eigen medewerkers op basis van het gevonden DNA evengoed als daders zouden kunnen worden aangemerkt.
Na de gebruikelijke manipulatie wordt dan het overige DNA ter plekke gescreend en zo kwam het dat jij op een ochtend hardhandig van je bedstee werd gelicht. Handboeien, cel, verhoor, rechtszaal, uitspraak en daar zit je dan opgesloten in een oranje overall. Levenslang heb je gekregen voor een moord die je niet hebt begaan maar waarvan het Openbaar Ministerie zegt dat op basis van het ter plekke gevonden DNA jij als enige dader uit de bus bent gekomen. Wat nu? Je gaat niet bij de pakken neerzitten maar schrijft je in voor een rechtenstudie bij de LOI, kan in de gevangenis, je hoeft er namelijk niet de deur voor uit.
Na een paar jaar, het moet niet veel langer meer duren, heb je sluitend bewijs en kan je een nieuwe rechtszaak gaan aanvragen. Dit kan nog een jaartje of wat in beslag nemen, maar je wordt geholpen uit onverwachte hoek. Er is nieuw bewijs boven komen drijven. Tijdens de rechtszaak blijkt dat jij het niet hebt gedaan, maar dat de zwartgoedhandelaar Pierre K. een huurmoordenaar opdracht heeft gegeven zijn ex te laten verwijderen uit de samenleving. Dat kwam per toeval aan het licht. De huurmoordenaar werd namelijk voor herhaaldelijk wildpassen in het Vondelpark opgepakt. Hij had het telefoonnummer van Pierre K. op zak en de vermoorde vrouw was de ex van K.
Uiteindelijk kwam de aap uit de mouw en moest het forensisch lab toegeven dat ze ter plekke DNA van meer dan drieduizend verschillende mensen hadden aangetroffen. Maar het feit dat jouw DNA op het bot van Poki zat en dat jij die ochtend daar langs was gefietst en jouw collega’s hadden verteld dat je van Steven King hield, was het voor het Openbaar Ministerie een één-tweetje. Alle nadelen hebben ook voordelen en jij hebt een schadevergoeding gekregen en zit nu te genieten van een welverdiend vervroegd pensioen. Daarnaast heb je een lucratief bedrijfje opgezet in het bijstaan van DNA slachtoffers. De zaak bloeit!
Personeel gevraagd!
Column Tess
Foto Tess